Tenminste vijftig ouders van kinderen met Lyme beschuldigd van kindermishandeling

“Gebruik geen woorden die te groot zijn voor het onderwerp. Zeg geen oneindig als je erg bedoelt; anders heb je geen woord meer over wanneer je over iets dat echt oneindig is wil praten.” C.S. Lewis

De uitzending werd door meer dan een miljoen mensen bekeken en veel gedeeld op Sociale Media. Bij de voorbereiding ervan vroeg ik aan de redactrice van EenVandaag of zij in staat was over te brengen hoeveel impact een beschuldiging als deze heeft op het sociale leven van een familie. Een leven dat toch al zwaar onder druk staat door alle ellende van een onbegrepen ziekte.

Terwijl de medische en politieke discussie over Lyme diagnose en behandeling een slagveld blijft, zoals dat al veertig jaar voort woedt, kunnen zo tenminste de mensen rondom deze vijftig families door het ‘als er rook is, zal er wel vuur zijn’ vooroordeel heenkijken. Als zij niet automatisch de beschuldigende partij geloven, maakt dit alle verschil in de wereld voor diegenen die valselijk worden beschuldigd. De uitzending deed dit zorgvuldig door slechts enkele mensen in beeld te brengen, terwijl medici niet aan het woord kwamen.

Chronisch Gelukkig

De moeder, Erica Vrijmoet, schreef het boek Chronisch Gelukkig, een ‘frictie’ over de avonturen van haar gezin met wat zij de ‘medische mafia’ noemt. Zoals je hebt gezien, werden vanaf 2006 haar man en hun drie kinderen ziek, na besmetting met Lyme door beestjes in een Italiaans zwembad.

Daarna besteedde zij al haar aandacht, energie en geld om hen te verzorgen en goede hulp te krijgen. Na zes jaar rondzwerven in Nederlandse ziekenhuizen, vond zij die hulp uiteindelijk in het buitenland.

Haar dochter Freek vertelt hoe zowel zij als haar zusje getraumatiseerd zijn door de inval van Veilig Thuis, die het in haar woorden onveilig thuis maakte. “Er werd ons verteld dat onze ouders een soort misdadigers waren. Dat die het ons aandeden. Dat was voor mij totaal ondenkbaar, want mijn ouders waren de enigen die voor ons vochten. En dan komt er iemand binnen die dat allemaal de deur uit flikkert en die zegt dat je ouders degenen zijn die je ziek maken.” 

Haar moeder leest de ‘beschuldiging’ jegens hen hardop voor “De ouders waren bijzonder zacht en zeer liefdevol naar elkaar en de kinderen in onze aanwezigheid. De betrokken verpleegkundigen vonden dit gedrag soms onecht overkomen.” Gebaseerd op dit soort aantijgingen werden deze ouders beschuldigd van het ziek maken van hun kinderen en dus van ‘kindermishandeling’.

Gaslighting

Lori Dennis, psychotherapeute en auteur van Lyme Madness, noemt dit fenomeen ‘gaslighting’. Gaslighting is een manipulatie tactiek die kan worden omschreven door verschillende variaties van deze stellingen: “Dat is niet gebeurd”, “Je verzint het maar” en “Ben je gek?”.

Ik ben blij dat ik met de BVIKZ samen kan werken en dat zij de meldingen over conflicten van ouders met Veilig Thuis nu zorgvuldig onderzoeken. Zo bieden zij de validatie die nodig is voor deze ouders en hun kinderen.

Dit was voor mij dan ook de belangrijkste reden om mijn boek te schrijven voor de mantelzorgers en sociale omgeving, in plaats van direct voor de mensen die zelf Lyme hebben. Zij zijn nu slachtoffer van een systeem die de schuld omdraait van een ziekte die niet begrepen wordt. Vrienden en familie kunnen dan al het verschil van de wereld maken; alleen door een bereidheid om meer te willen begrijpen van de complexiteit van en controverses over Lyme.

Ik hoop dat zij dan tenminste minder geneigd zullen zijn om een anonieme melding te doen bij de autoriteiten over hun buren of vrienden, die domweg alleen maar proberen uit te vinden wat er mis is met de gezondheid van hun kinderen en waar zij wel behoorlijke medische hulp kunnen krijgen.

Een systemisch probleem rondom een systemische ziekte

‘Lyme’ is voor mij niet alleen een fysieke multi-systeem ziekte, maar ook een sociaal systemisch probleem. Een organisatie zoals Veilig Thuis moet zich houden aan de Nederlandse wetgeving en de bestaande richtlijnen en protocollen. Als zij meldingen niet opvolgen, zullen ze hevig onder vuur komen te liggen in de media in het geval het wel om een echte casus van mishandeling gaat.

De sociale werkers van VT moeten afgaan op de oordelen van de betrokken kinderartsen, die Vertrouwensartsen worden genoemd, die ook niet meer van Lyme en de onbetrouwbare testen ervoor zullen weten dan de gemiddelde arts in een ziekenhuis.

Alles wat zij in hun professionele informatiekanalen zullen lezen is dat Lyme niet bestaat, dat de oorzaak van al die symptomen SOLK is en dat alle patienten complot gelovigen zijn.

Wat ze niet te zien krijgen, weten ze ook niet als ze niet zelf op zoek gaan. Zoals deze reactie op dit soort colums van de directeur van een Amerikaans instituut voor Pathologie dat al ruim dertig jaar onderzoek doet naar Lyme. Een reactie die hetzelfde tijdschrift zonder opgaaf van redenen weigerde te plaatsen.

Ik zou wensen dat de huidige media-aandacht en de interactie met de BVIKZ hen meer nieuwsgierig maakt naar waarom Lyme zo’n bizarre medische en juridische  status heeft in vergelijking tot een vergelijkbaar serieuze ziekte als bijvoorbeeld kanker. Ik ben er namelijk redelijk zeker van dat ouders met kinderen met kanker minder snel van verwaarlozing en mishandeling beschuldigd zullen worden als ouders van kinderen met Lyme.

Op zijn minst hoop ik dat de mensen bij Veilig Thuis meer gaan denken in termen van mogelijkheden en nuancesdan aan te nemen dat alles zo simpel en helder is als het huidige nationale overheidsbeleid doet vermoeden.

De misvattingen over Lyme druppelen vanwege niet adequate diagnostische codes van de Wereldgezondheid Organisatie overigens keurig naar beneden vanaf een internationaal geinstitutionaliseerd niveau.

Verbetering?

De BVIKZ is door Staatssecretaris Van Rijn aangemerkt als officiële gesprekspartner om verbetering bij Jeugdzorg te bewerkstelligen. Gisteren had de voorzitter van de BVIKZ een gesprek met Tanno Klijn, de voorzitter landelijk netwerk van Veilig Thuis die in de uitzending aan het woord kwam.

Ik ga haar volgende week interviewen over de grote lijnen die zij in de meldingen heeft ontdekt en waar zij mogelijkheden tot verbetering ziet. Het interview zal op de website van de On Lyme Foundation geplaatst worden.

Mocht jij als ouder ook een conflict hebben gehad met Veilig Thuis, kan je dit nog steeds melden bij de BVIKZ. Het maakt daarbij niet uit, of Lyme hier een rol bij heeft gespeeld.

Als je wilt meehelpen om te zorgen dat deze post door meer mensen gelezen kan worden, rate, like, share, tweet, pin of plus het.

Huib Kraaijeveld

Auteur van ‘Teken aan de Wand’ en oprichter van de On Lyme Foundation.

Als je mijn werk waardeert en wilt ondersteunen, kan dat via deze pagina